کام دل!

...

دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت

سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

...

زلیخا!

...

کاروانی رد نشد تا یوسفی پیدا شود

یک نفر باید زلیخا را بیندازد به چاه

...

صائب تبریزی

...

زاهدم برد به مسجد که مرا توبه دهد

توبه کردم که نفهمیده به جایی نروم

...

کاظم بهمنی

...

به چشم فرش زیر پا سقف که مبتلا شود

روز وصالشان کسی خانه خراب می شود

...

قاتل!

 ...

روز محشر چو بپرسند ز من قاتل را 

 دیده را نام برم اول و زان پس دل را

...

هجران!

...

هجری به سالهای فراوان کشیده ام

وصلی به طول مدت هجرانم آرزوست

...

گم کرده دل!

...

یک نفـــــر هست کــــه گــُم کرده دلـــش را اینجـــــا

به خودش پس بده بی زحمت اگر دست شمـــاست

...

مرگ!

...

شــادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ
زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت

...

رحمت علیشاه

...

نقش کردم رخ زیبای تو در خانه ی دل

خانه ویران شد و آن نقش به دیوار بماند

...

مجذوب علیشاه

...

ترک دیوانگی از طعنه ی مردم نکنیم

شهر اگر تنگ بود دامن صحرایی هست

...