لب های تو!

...

عکس لبهای تو را یک شب نشان دادم به ماه
از همان شب رفته‌ رفته هی هلالی‌تر شده‌است

...

لب سرخ!

...

از لب سرخ تو حرفی نزدم می ترسم

زعفران  باد کند  دست ِ خراسانی ها

...

باغ بی در!

...

هـر جـا نَبُـوَد شـرم، بـه تـاراج رود حُسن

ویران شود آن باغ که بی ‌در شده باشد

...

کام دل!

...

دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت

سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

...

زلیخا!

...

کاروانی رد نشد تا یوسفی پیدا شود

یک نفر باید زلیخا را بیندازد به چاه

...

صائب تبریزی

...

زاهدم برد به مسجد که مرا توبه دهد

توبه کردم که نفهمیده به جایی نروم

...

کاظم بهمنی

...

به چشم فرش زیر پا سقف که مبتلا شود

روز وصالشان کسی خانه خراب می شود

...

قاتل!

 ...

روز محشر چو بپرسند ز من قاتل را 

 دیده را نام برم اول و زان پس دل را

...

هجران!

...

هجری به سالهای فراوان کشیده ام

وصلی به طول مدت هجرانم آرزوست

...

گم کرده دل!

...

یک نفـــــر هست کــــه گــُم کرده دلـــش را اینجـــــا

به خودش پس بده بی زحمت اگر دست شمـــاست

...