شیخ عباس قمی!

...

کاش ذکری یادمان می داد من باب وصال

در مفاتیح الجنانش شیخ عباس قمی

...

غربت!

...

این که مردم نشناسند تو را غربت نیست

غربت آن است که یاران ببرندت از یاد

...

چو شمع!

...

من ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمع

او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد

...

چشم چپ!

...

چشم چپ خویشتن به در آرم

تا چشم نبیندت به جز راست

...

بار گرانی...

...

سر چو نه در پای رفیقان بود

بار گرانی است کشیدن به دوش

...

گسل!

...

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

همچو شهری که به روی گسل زلزله هاست

...

وصال...

...

گرچه وصالش نه به کوشش دهند

هر قدر ای دل که توانی بکوش

...

به جایی نرسد!

...

اگر از جانب معشوق نباشد کششی

کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

...

گره خورد!

...

من رشته ی محبت تو پاره می کنم

شاید گره خورد به تو نزدیک تر شوم

...

موی سپید!

...

مبر ز موی سپیدم گمان به عمر دراز

جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

...