بخت بد!

...

حالم چو دلیریست که از بخت بد خویش

در لشگر دشمن پسری داشته باشد

...

اهل نظر؟

...

با هر توانسته کنار آمده دنیا

با اهل هنر؟ آری ، با اهل نظر؟ نه

...

غربت!

...

این که مردم نشناسند تو را غربت نیست

غربت آن است که یاران ببرندت از یاد

...

بار گرانی...

...

سر چو نه در پای رفیقان بود

بار گرانی است کشیدن به دوش

...

اشک کباب!

...

اظهار عجز پیش ستمگر ز ابلهی است

اشک کباب موجب طغیان آتش است

...

بو ندارند!

...

یاران این زمانه هم چون گل انارند

از دور جلوه دارند نزدیک بو ندارند

...

نازاده اند!

...

نمیرند آنان که نازاده اند

نیفتند آنان که افتاده اند

...

دو حرف!

...

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا

...

بالا نشین!

...

من از روییدن خار سر دیوار دانستم

که ناکس کس نمی گردد از این بالا نشینی ها

...